بریتانیا اعلام کرده است در حال بازبینی برجام پس از اعدام علیرضا اکبری ابرجاسوس دستگاه اطلاعاتی انگلستان است. این در حالی است که پیش از این هم به بهانه‌های مختلف نسبت به انجام تعهداتش سر باز می‌زده و باید علت بهانه‌جویی این دولت بدسابقه در مراودات با ایران را بررسی کرد. واژه برجام خود یکی از روش‌های دولت بریتانیا برای تخلیه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در ادوار مذاکرات اخیر بوده است. در دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی شاهد اقداماتی از این دست در جریان گفت‌وگوها با کشورهای غربی بودیم و عمده رفتارهای تخلیه اطلاعاتی نیز در همین دوره صورت گرفت . موضوع فوق که شاهد آن هستیم به دو گزاره فرعی تقسیم می‌شود. ابتدا انگلیسی‌ها مسئله اعدام یک جاسوس به جرم اقدام علیه امنیت ملی را مطرح می‌کنند که به‌دنبال آن می‌بایست این سؤال را مطرح کنیم که اگر این عنصر ضدملی معدوم نمی‌شد بازهم شاهد بهانه‌جویی آن‌ها نبودیم و اگر حبس ابد به این فرد داده می‌شد، مشکلی پیش می‌آمد؟ این‌ها مسائلی است که خلط آن‌ها بایکدیگر گرداب‌های ذهنی برای مخاطبان به وجود می‌آورد و این بخشی از تاکتیک انگلیس در جنگ علیه ملت ایران است. امروز براساس قوانین کشورمان اشد مجازات برای یک خائن، اعدام است و انگلیسی‌ها در گذشته چنین قانونی داشتند، اما در سال ۱۹۶۵ این قانون را در انگلستان و در کشور ایرلند در سال ۱۹۷۳ ملغا کردند. آن‌ها همین محور را وسیله‌ای برای مداخله‌جویی قرار داده‌اند تا دیگران را وادار کنند مثل انگلیس باشند، این امر برای ملت‌های مستقل امکان پذیر نیست. دولت انگلیس هرچیزی را که بخواهد می‌تواند پاک کند، مگر حافظه تاریخی ملت‌های آگاه و کنشگر را. اینکه امروز انگلیسی‌ها رسماً ورود کرده و حمایت خود را از یک ابر جاسوس اعلام می‌کنند؛ یعنی می‌خواهند به شبکه جاسوس‌های خود در نقاط مختلف دنیا پیام حمایت و پشتیبانی بدهند. علیرضا اکبری جاسوس بریتانیا، تابعیت انگلستان داشت. گرفتن تابعیت از کشور و یا به تعبیر بهتر از دولتی، به منزله پایبندی به قوانین انگستان بوده است. اگر چه در رسانه‌ها این اقدام انگلستان بیشتر به عنوان بهانه‌ای برای متوقف کردن روند برجام یاد شده، ولی واکنش انگلستان را به دلیل همکاری استراتژیک ایران و روسیه و عصبانیت از برملا شدن راهکارهای نفوذ این استعمار کهنه‌کار باید قلمداد کرد. یکی از روش‌های براندازی توسط دولت بریتانیا نفوذ مدنظر آن‌ها در سطوح امنیت ملی و دستگاه‌های تصمیم‌گیری کلان است. می‌توان اذعان کرد، خردگرایی و هوشیاری جمعی، آغازی بر پایان نفوذ دولت‌های استعماری خواهد بود.